Een idee dat al jarenlang door mijn gedachten aan het rondzoemem is: een eigen kruidentuin. Aan de ene kant een droom, aan de andere kant een nachtmerrie. Want hoe pak je zoiets aan? Nou, door het vooral te gaan doen en te ontdekken hoe leuk het is!
Op de dag dat ik ging kijken naar een eigen stukje ongerepte natuur aan de bosrand, had ik een soort vlinders in mijn buik. Een kruidenvrouwtje dat neuriënd terug fietste naar huis, met de sleutel van het grote toegangshek op zak. Helemaal verliefd op dit mooie rustgevende plekje. Dat het een grote wildernis is, neem ik op de koop toe. Want het gaat er om, wat het gaat worden, ooit!
De eerste schep in onze eigen kruidentuin
En zo zijn we gestart op een woensdag in juni. Nadat we de sleutel van het hek, dat stukje ongerepte natuur hebben gekregen, steken we gelijk de eerste schep in de grond, om het onkruid aan te pakken. Ook wordt gelijk een kruiwagen besteld. Tot onze verrassing staat er al het een en ander aan gereedschap in het kleine tuinhuisje dat door een voorganger is achter gelaten.
De hele tuin staat vol onkruid, en er is een boom omgevallen van de buren die er achter wonen. Dus de helft van de tuin bestaat uit omgevallen boom. In eerste instantie lijken de hobbels die we moeten nemen groter dan ze zijn. Het is natuurlijk ook een kwestie van hoe je er naar kijkt. Het onkruid moet stukje bij beetje gewied en geschoffeld worden. Uitroeien, het liefst tot en met de wortel. Wieden, schoffelen en het onkruid in de zon laten drogen. Daarna kunnen we het weg rijden naar een plek in het bos, waar alle collega tuinders hun tuinafval heen brengen.
Onkruid wieden is ook net schatgraven: zo komen we tussen het onkruid bieslook tegen, maar ook een kruisbessen struikje en een aalbessen struik.
Waar een boom al niet goed voor is
En die boom? Daarvoor hebben we een vuurkorf gekocht, om de takken in te verbranden. De bladeren zijn gedroogd en kunnen mooi als bodembedekker gebruikt worden om onkruid tegen te gaan. In de wereld van natuurlijk tuinieren heet dit mulchen. Dit betekend letterlijk: de grond toedekken. Mulchen is een natuurlijk proces: in het bos zorgen de vallende bladeren voor de grondbedekking en in de open natuur wordt de grond bedekt met bodembedekkers (planten).
Dit past helemaal in het concept van de natuurlijke kruidentuin. We maken zoveel mogelijk gebruik van wat er al is, en geven planten afval terug aan de natuur, in plaats van het weg te gooien.
Tuinieren is mindfulness
Ondertussen komen we er wel achter, dat tuinieren hard werken is, de lichamelijke arbeid is een nieuwe ervaring. Het voordeel is wel dat je lekker slaapt van een dag in de buitenlucht en lichamelijk moe te zijn in plaats van een vol hoofd van het denken. Helemaal in het hier en nu, bezig met de tuin steeds een beetje mooier te maken. We zeggen wel eens voor de grap: therapeutisch tuinieren is het nieuwe mindfulness.
Dat groen positief werkt wordt door steeds meer mensen ontdekt. In steeds meer bedrijven, en ook ziekenhuizen komt het besef dat groen een positief effect op de gezondheid heeft. Er is zelfs wetenschappelijk onderzoek naar gedaan, waar uit naar voren komt dat een groene omgeving ons gelukkiger, gezond en minder gestresst maakt. En dat is ook precies wat het kruidenvrouwtje wil met haar kruidentuin! De stress lekker achterlaten op de kruidentuin.
